کد مطلب:36196 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:117
«چنان با او خوبی كن و بدیها و رذائلش را با خوبی و با فضائل رد كن كه گویا تو بنده ی او هستی و گویا او منعم تو است» یعنی همانگونه كه عبد و بنده ای با مولا و آقای خود رفتار می كند كه خشمش را تحمل نموده و بدیهایش را بر خود هموار می سازد و او را ولی نعمت خویش می داند به همان شیوه با دوستانت رفتار كن. و در اینجا این حدیث، منسابت است كه شیخ طوسی از احمد بن عیسی علوی نقل كرده كه: امام جعفر بن محمد علیه السلام به من فرمود: «انه لیعرض لی صاحب الحاجه فادبار الی قضائها مخافه ان یستغنی عنها صاحبها الا و ان مكارم الدنیا و الاخره فی ثلاثه احرف من كتاب الله عز و جل خذ العفو و امر بالعرف و اعرض عن الجاهلین و تفسیره ان تصل من قطعك و تعفو عمن ظلمك و تعطی من حرمك»[1]. «یعنی گاهی صاحب حاجتی به من می رسد و من شتابانه به انجام خواسته ی او می پردازم زیرا می ترسم كه او بی نیاز از من شود. آگاه باشید كه مكرمتهای دنیا و اخرت در سه كلمه از كتاب خداست: «خذالعفو و امر بالعرف و اعرض عن الجاهلین»[2]. و تفسیر این آیه این است كه بپویندی با كسیكه از تو بریدو عفو نمائی از كسیكه به تو ظلم كرد و عطا كنی به كسیكه تو را محروم گردانید».
(حتی كانك له عبد و كانه ذو نعمه علیك)